این عکس برای اون روزهایی که حاج احمد پای ثابت بساط چایی مسجد بود و اولین چیزی که نظر هر بیننده ای رو جلب میکرد یک پای مصنوعی بود که تکیه به دیوار داده بود. الان حاج احمد کجاست ؟؟؟؟ آیا کسی از او سراغی میگیره....

نوجوونهای نسل سومی روستای ما حاج احمد رو با مغازه کوچیکش کنار مسجد محله پایین میشناسند!!!! آره همون "سوپرتک پا" با اون لبخند زیبا و صدای نازک.

شاید جوون های امروز ندونند که حاج احمد چی شد که یک پاش رو از دست داد. فقط همین رو بدونند که حاج احمد برای تهییه یک لقمه نون حلال برای خانواده اش بود که از قضا اتفاقی افتاد... اون اتفاق این بود که وقتی که داشت خوشه های گندم رو داخل خرمنکوب میریخت تا دونه های گندم رو از کاه جدا کنه. در اثر یک غفلت پای مبارکش به داخل خرمنکوب کشیده شد و آن شد که شد...

حاج احمد سالها صاحب منصب بود....منصبی که تا قیامت کسی نمیتونه ازش بگیره.... اون هم چایی چی مجالس اهل بیت علیهم السلام...

چند سالی است که حاج احمد به علت بیماری و کهولت سن خونه نشینه....این مطلب رو نوشتم و در وبلاگ مشهد شهیدان گذاشتم تا ذره ای از محبت وصمیمیت این مرد با صفا جبران بشه...

منبع: مشهد شهیدان