معرفی روستا

اردهال منطقه ای است مقدس از توابع بخش نیاسر شهرستان کاشان در فاصله ‪چهل و دو کیلومتری شمال غربی کاشان در ارتفاع ۱۸۲۵ متر از سطح دریا و در محور ارتباطی کاشان – دلیجان با قدمت پیش از اسلام  مشتمل بر روستاهای: مهدی آباد (کره جار) ، باریکرسف، علوی، علی آباد، غیاث آباد، لاران، ریجان، بهار (کرمه) و جوشق که مرکز و محور این روستاها مدفن حضرت سلطان علی بن امام محمد باقر علیه السلام است

رشته کوه‏ها و ارتفاعات آنجا را «اردهار» یا «اردهال» یعنى کوه یا رشته کوه مقدّس نامیده‏ اند.

در دوران اسلامى مردم اردهال به سبب وجود چند مزار مقدّس از امامزادگان شیعه و نزدیکى و پیوند آن با قم و روایت‏هاى تاریخى و مذهبى که در وصف قم و اطراف آن آمده، سرزمین اردهال را مقدّس مى‏شمارند.

اردهال پس از شهادت حضرت سلطان على‏ علیه السلام به «مشهد اردهال» و به سبب حُرمت تخته قالى که تمثیلى از پیکر پاک امامزاده است و آن را براى غسل تمثیلى به کنار نهر حمل مى‏کنند و بر آن آب مى‏ریزند، به «مشهد قالى» یا «مشهد قالى شویان» شهرت یافته است.

اردهال یا اردهار از دو واژه‌  اَرْدَ  به‌ معنای‌ پاکی‌ و تقدس‌ ( اَرْدَ در نام‌های‌ اردشیر و اردوان‌ نیز به‌ همین‌ معنا آمده‌ است‌) و “هار” صورت‌ دیگر هَرْ که یک پیشوند و پسوند اوستایی به‌ معنای‌ کوه‌ و رشته‌کوه‌ است‌ تشکیل شده است.

تقدس این منطقه را در قبل از ورود اسلام به ایران به پاک و خجسته بودن رشته کوههای اطراف آن که در بردارنده چندین آتشکده و نیایشگاه زرتشتیان بوده است نسبت می دهند و مقدس بودنش پس از اسلام به وجود شهادتگاه و مدفن حضرت سلطان علی بن امام محمد باقر علیه السلام و دهها نفر از یاران و شیعیانش باز می گردد.

روستای مهدی آباد یکی از روستاهای منطقه اردهال است که از لحاظ تقسیمات کشوری از توابع شهرستان دلیجان از شهر های استان مرکزی است.

روستای مهدی آباد در 15 کیلومتری شهر نراق و در واقع مرز بین استان های مرکزی و اصفهان تلقی می گردد و تا دلیجان 35 کیلومتر و تا کاشان 40 کیلومتر فاصله دارد .

جمعیت روستای مهدی آباد بر اساس سرشماری سال 1385 مرکز آمار ایران 134 نفر(68 خانوار) است ولی اغلب اهالی به دلیل عدم امکانات کافی پس از ترک دیار خود در شهرهای تهران ؛ کاشان ؛ شهرری ؛ دلیجان سکونت یافته اند و در ایّام خاص مثل عید نوروز و محرم در روستا دور هم اجتماع می کنند .

مهدی آباد در قدیم کره جار یا کله جار گفته میشد.کُرَجار (کُره جار- کُلَجار – کُلَه جار - گلجار) قبلا جزء دهستان مشهد اردهال در شهرستان کاشان بود و لیکن پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی در بهمن سال 1357 به نام مهدی آباد تغییر نام یافت و از توابع شهرستان دلیجان در استان مرکزی محسوب گردید .
در خصوص نام کره جار روایات بسیاری نقل می شود. برخی می گویند این اسم از نام شخصی گرفته شده است در زمان های دور و برخی داستان های دیگری را تعریف می کنند .  پس از انقلاب اسلامی ایران نام کره جار به مهدی آباد تغییر پیدا کرد که دلایل آن گوناگون و اکثرا فاقد سندیت است. برخی میگویند به دلیل بعضی مسائل مرتبط با حضرت سلطانعلی ابن محمد باقر (ع) است و برخی دیگر مسائل دیگری را مطرح میکنند. ولی همه روایات بدون سند و مدرک و صرفا عقیده شخصی است که نباید جدی گرفته شود.

بقعه مبارکه حضرت شاهزاده فضل ابن موسی ابن جعفر علیه السلام نیز در این روستا قرار دارد که از زمانهای قدیم زیارتگاه عاشقان اهل بیت است.

روستای مهدی آباد در مسیر عبوری کاشان به سمت دلیجان و در 5 کیلومتری مشهد اردهال واقع شده است. این روستا با تقدیم 24 شهید در منطقه اردهال برجستگی خاصی دارد که مزار 9 تن از آنان در کنار امام زاده فضل ابن موسی ابن جعفر علیه السلام واقع است.

مشکل اصلی مهدی آباد کمبود آب است. زیرا امکان تأمین آب منطقه مشهداردهال از طریق حفر چاه امکانپذیر نیست اما مهدی آباد به واقع یکی از مناطق زیبا ، با طبیعتی بکر و سحرانگیز و دارای مردمانی تلاشگر و مهمان نواز و خونگرم و رشید است. مردمی که حرارت آفتاب به صورت شان نشسته و حلاوت ماه به سیرت شان. آرام اند و بی ادعا

مردم مهدی آباد اردهال گویش فارسی دارند و  فارسی را با لهجه خاص خود صحبت می کنند.

در این منطقه باغات و درختان بادام، گردو، گیلاس، توت ، انگور ، انار و بوستان گل محمدی به وفور دیده می شود. در سالهایی که نزولات آسمانی بیشتر باشد و چشمه ها آب کافی برای کشت آبی داشته باشند کشت گندم، جو، لوبیا و نخود رواج فراوانی دارد. استحصال شیره توت و انگور و نیز ارده کنجد برای تولید ارده شیره مرسوم بوده است. قالی بافی از مهمترین صنایع دستی مهدی آباد محسوب می شود. از جمله غذاهای محلی این منطقه می توان به آبگوشت ترشاله، اشکنه سرکه شیره، اشکنه شنبلیله، مغزه شیره، آبگوشت عدس و ماش، آش قراقوروت، قیمه ریزه، سرگنجشکی، کله جوش و کاچی اشاره کرد.

از جمله گیاهانی که در منطقه می رویند عبارتند از گون ، تیغال، کبوده، جرق ورق، چوزه نرمه، کنگر، ریواس، سیرکوهی، کافشه، سیاهدانه، کاکله، خشارو، تلخه و تنبزه

در این منطقه حیواناتی از قبیل گرگ، شغال، مار جعفری، سوسمار، بزمجه، افعی، خرگوش، پلنگ، کفتار، روباه، جوجه تیغی، گراز، و پرندگانی همچون کبک، قمری، کبوتر چاهی، سهره، سینه سرخ، عقاب، جغد، کلاغ، گنجشک صحرایی، کاکلی، تیهو، باقرقره، بلبل سنگی، بلبل حمامی و حشراتی همچون زنبور عسل، زنبور زرد و قرمز، 50 نوع پروانه، شته، کفشدوزک، عقرب، سوسک، کجوله، سرگین غلطانک، رتیل، انواع عنکبوت و هزارپا وجود دارد. تنوع حشرات در این منطقه کوچک جغرافیایی با توجه به کوهستانی - کویری بودن آن بسیار زیاد و جالب توجه است.

.

این نوشته به مرور تکمیل تر خواهد شد...