همه ساله در روستای زیبای ما یاد شهدا رو زنده نگه میدارند و هرکس هرچی داره در طبق اخلاص میگذاره و به شهدا تقدیم میکنه. هرکس هر جوری بلده کمک میکنه و قطعا این همه اخلاص و همدلی از نظر شهدا دور نیست وانشاء الله مورد شفاعت شهدا قرار بگیریم
این وبلاگ هم با قراردادن عکس هایی از این همه شور و شوق دست بوس خادمان شهداست...
اول پارتی بازی کردم و عکس بابای خودمو گذاشتم!
توی دشت احمد آقا رو دیدم که با وجود ناراحتی ای که دستش داشت و مچ دستشو بسته بود ولی دست از کار نکشیده بود و مشغول کار روی زمینش بود. چند دقیقه ای باهم حرف زدیم. بهش گفتم اگه بخوای نصیحتم کنی چی میگی؟
جوابی که داد واقعا تامل برانگیز بود و ذهنم رو بدجور مشغول کرد.
گفت تو زندگی دنبال 3تا چیز باش که وقتی پیر شدی حسرت جوونی از دست رفتتو نخوری.
علم، عشق، خدا...
در این عکس همه افراد با شماره، مشخص شده اند. در صورتی که نام هریک از آنها را میدانید با ذکر شماره در قسمت نظرات اعلام نمایید. برای نمایش در سایز بزرگتر، روی عکس کلیک کنید.
فعلا در نظرات چندین مورد مغایرت وجود دارد
امروز رفتم سوپر میوه مهدی آباد یه سری زدم که البته آقا رحمت سر پستش نبود و معلوم نبود کجا رفته، ولی مغازش باز بود و هرکی میوه می خواست می تونست ببره...
یکی از درهای چوبی قدیمی روستا که هنوز هم پابرجاست. شاید بسیاری از مردم از خواص بیولوژیکی این درهای چوبی آگاهی نداشته باشند زیرا این درب های چوبی در فراهم آوردن فضایی سالم و عاری از آلودگی حشرات نیز موثر بوده اند.
در گذشته تمام مراحل ساخت این درب ها توسط دست انجام می شد و هنرمندان درآن زمان زحمت بسیاری را متحمل می شدند
درب خانه های قدیمی از لحاظ اجتماعی و فرهنگی از ویژگی های زیادی برخوردار بوده اند و همواره مورد توجه قرار گرفته اند.
همانطور که در این عکس ملاحظه میکنید درب چوبی این خانه قدیمی با برخورداری از نمادها و معماری خاص خود، بر دیوارهای گلی هنوز هم بر پاشنه چوبی خود می چرخد.
راستی اگه میدونید اینجا خونه ی کیه تو قسمت نظرات بگید
سه نفری مشغول کار گذاشتن پنجره آهنی بودند. خیلی سنگین بود. من که رسیدم گفتن خدا رسوندت. دوربینو بذار کنار و بیا کمک. سر پنجره رو گرفتیم و بردیم بالا اما متاسفانه جاشو کم کنده بودن و مجبور شدیم پنجره رو که با زحمت بالا برده بودیم بیاریم پایین تا دوباره دیوارو بکنن
نفر سمت راستی حاج محمود آبیاتی هستش و در حال نشون دادن عکس سمیرا نوه ی کوچولوشه که اندازه همه دنیا دوسش داره، نفر سمت چپ هم حاج قاسم علیخانی هستند.
آن قصه شنیدید که در باغ، یکی روز از جور تبر، زار بنالید سپیدار
کز من نه دگر بیخ و بنی ماند و نه شاخی از تیشهٔ هیزم شکن و ارهٔ نجار
