جالبترین خاطره من از این عزیز همان عبارت بالاست.

تعجب نکنید این خاطره رو نمیشه بیشتر از این نوشت چون گفتاریه و نمیشه گفت چون فقط تو این دنیا یکی میتونست بگه اونم مرحوم حاج احمده.

آخه صوت قرآن ایشون بسیار منحصر بفرد بود. اونایی که شبهای ماه رمضون نزدیک ستون مسجد یه نگاه به قرآن یه نگاه به ایشون میکردند حتما اقرار میکنن که حق با منه. به من که خیلی لطف داشت و مهربون بود. مثل مدیر وبلاگ!

روحش شاد