شما یادتون نمیاد قدیما محوطه روبروی مسجد پاتق بود. خیلی جالب بود خیلی از مردم آبادی میومدن اونجا مینشستند و گپ و گفت از قدیمتر ها و مسائل روز روستا و کشاورزی و ... خلاصه مجلس و شورایی بود برا خودش.
یه بحثی که بود با مرحوم علی حیدر (پدر مرحوم اکبر علی حیدر) این بود که سنش چقدره و اون بزرگتره یا حاج آق (ا) رضا.
حاج آق رضا در ظاهر پیرتر بود ولی معلوم شد که علی حیدر سنش بیشتره. خود علی حیدر که خیلی شوخ طبع بود میگفت " چند بار ازرائیل اومد سراغم ..... رفت". بنظر میرسه که 120 سال رو داشت.
همسر حاج آق رضا رو هم یادمه که خیلی مهربون بود. البته همسر علی حیدر همسایه ما بود.
خدا همه اموات رو رحمت کنه قدیما برو بیای ده بیشتر و شلوغتر بود.
سلام من یادم میاد عشقم کندن قارچای توی اون دالونی بود که از توش آب رد میشد... گفتی علی حیدر و حاج آقا رضا، به نظرم این احتمال وجود داره که روابط قدیمی ها باهم روی روابط الان مهدی آبادی ها تاثیر داشته یعنی رفتار الان ما ریشه در دوستی ها یا برعکس اختلافات همون موقع ها داره یا
کسانی که قبلا تو روستا سری تو سرا داشتن باعث شده تا الان بچه های اونا
هم با وجود اینکه خیلی چیزا از قدیم تا حالا فرق کرده بازم نسبت به بقیه
اهالی فخر فروشی کنند و خودشونو ارباب و ... مردم بدونند و یا برعکس کسانی
که در قدیم جزو مردمان ساده و زحمت کش بودند باعث شده تا الانم بچه هاشون
تو روستا احساس کنند که باید به بعضی ها احترام زیادی گذاشت و اونارو همه کاره ده دونست در صورتی که به هیچ وجه نباید اینطور باشه
چقدر شباهت دارن به حاج مصطفی طهماسبی . فکر کنم عموی ایشون و عموی پدرم باشن. خدا رحمتشون کنه. فکر کنم نوروز سال 65 توی کره جار ایشون رو دیدم. توی اولین دهه عمرم. یه الاغ قهوه ای رنگ هم داشتن. اگر خاطراتم اشتباه هست و یا نسبتها درست نیست دوستان اصلاح کنند.
ناشناس جان ....هرجا حقی باشد از برای حلال خوران است ....خداوند حکیم دانا اجر زحمتکشان را هرچند دیر ولی حتما می دهد و عکس آن هم صادق است ....نان بازو هرچند پر زحمت و سختی شرف دارد به آلوده در چرک و خون نان خوردن و مال دیگران را در زندگی وارد کردن......دست پدرانی را که نان حلال هرچند بسختی سر سفره ما اوردند میبوسیم و بر این بوسه افتخار میکنیم و ثمرات آن نانهای حلال و لقمه های پاک را در برکت زندگی هایمان الحمد لله می بینیم ........
یاد حاج آقا رضا هم بخیر .چه صحبت های محبت امیز و البته بعضی وقتها مشاجره ای ایشان با هم سالان در زمان حیات در پاتوق باغ شتر در پیچ مسجد محله پایین داشتند .و چه ساده و ارام وآسوده رفتند .یادشان به خیر .فقط ستگ قبری و یادمانی از آنها مانده است .البته امروز جمعه 93/06/7 که رفته بودم زیارت دیدم نوه های ایشان (حسن آقا )اطراف مزار ایشان را از خش و خاشاک تمیز کرده بودند.پس باز هم به یادشان هستند.
قاسم
