مدرسه ده که استادیوم ورزشی ما بود خونه حاج محمد صفدری از دید سکوی تماشاگرا VIP بود.

VIP  م کجا بود بندگان خدا از سرو صدا و خردن توپ به در رو پنجره عاصی بودند نمیدونم به خاطر اینکه تو هر نسل بچه های ده یکی دو تا نماینده فوتبالی خوب (خوب ها ! ) داشتند چیزی نمیگفتند یا کلا صبرشون زیاد بود.

آخه کم نبودن اون موقع بروبچ زیر توپ زن (بش کش) وگر نه زمین بازی کجا و پنجره حاجی کجا! بماند که چقدر میرفتیم خونه حاج محمد آقابابایی تا مسجد نیمساز صاحب الامرو ع و کوچه نواب توپ جمع میکردیم ! ببین حضرات کجا میشوتیدن !! کارلوس هم توپش اونجا نمیرسید. میدونید که یا رو میگم .... کسی یادش هس ؟؟