با سلام و عرض ادب
سی و چهار سال پیش در چنین روزی نظام سلطه به سرکردگی صهیونیسم جهانی برای نابودی انقلاب عزیزمان حمله خود را که ماهها پیش غیر علنی شروع کرده بود علنی کرد ولی ملت بزرگ ما نه تنها به او بلکه به ملتهای جهان درسی را آموخت که تا کنون سرمشق است برای همه مظلومین عالم : درس مقاومت
سرفصلی از این درس را می توانید اینجا ببینید
اما می ایستیم و ادامه میدهیم برای..... برای پاسداشت ریه های شیمیایی و نفسهای به شماره افتاده. برای پاسداشت دست و پاهای قطع شده ای که زودتر از صاحبانشان پیش شهدا رفتند.
برای سوختن ها، برای یخ زدن ها، برای تکه تکه شدن ها، برای در اروند و کارون غرق شدن ها و می ایستیم و ما به رسم شما تا آخرین قطره خون می جنگیم. پدرم ! فراتِ جان تو ، سقّای خیمه های تشنگان وطن بود تا امروز ، در سایه امن ایمان ، عبّاس(ع) را در آیینه چهره تو ببینیم .
برای پاسداشت چشمهایی که به دنیا بسته شد و به بهشت باز.برای پاسداشت نخاعهایی که قطع شدند تا بایستیم.
برای نشاندن لبخندی بر لبان پدر شهید، برای شادی دل داغدار مادر شهید.
برای پاسداشت زبانی که تکلمش قطع شد تا ما شعار زبانش باشیم.برای پاسداشت شهدایی که قندیل بستند در کردستان هلاک شدند از عطش در جنوب.برای پاسداشت ایستادگی های اسارت.برای مرهم شدن برای چشمهای همیشه منتظر و به راه مادر شهید گمنام.برای جانبازانی که نمی توانند بخوابند تا بخوابیم.
برای تنهایی ها،برای خونها
برای وصیت نامه ها،برای فهمیدن فهمیده ها برای زیر آب خفه شدن ها به خاطر عملیاتها برای شکمهای سوراخ شده با موانع خورشیدی برای یا حسین و یا زهرا گفتن ها برای خالی کردن قمقمه و یا ابالفضل ها برای عطشهای فکه برای خون های شلمچه برای سرهای بریده کردستان
برای سوختن ها و چفیه در دهان گذاشتن ها تا مبادا صدای ضجه ای عملیات را لو دهد.
غزه امروز طلوعی دگر است غزه فریاد شروعی دگر است
آنچه امروز به آن می گذرد حاصل غفلت روزی دگر است
حاصل غفلت اشراف عرب از فریب و ستم حیله گر است
این فایل صوتی را دانلود کرده گوش کنید از کدام شهید است؟نظر بدهید.
ااز چفیه می ترسند آنها از چفیه و از چفیه داران بیم دارند
ااز هر که بوی چفیه دارد بیم دارند آنان هراس از راهیان نور دارند
زیرا که آنان نیز چون رزمندگان بر گردن خود رشته ای از چفیه را بستند
خوشحال بود و به تندی می رفت احساس کردم که به جایی مورد علاقه اش می رود احساس کردم پی کاری می رود که با آن روحش آرامش پیدا می کند او همیشه چنین بود هرجا که با روحش سازگار بود می رفت و هر جا که او را می آزرد و به دلایلی مجبور به حضور می شد روحش نیز مثل چهره اش عبوس می نمود .
